Για τη σημερινή κατάσταση των συμβασιούχων είναι υπόλογες και συνένοχες οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ & ΝΔ. Και οι δύο διαμόρφωσαν το καθεστώς του «φτηνού» εργαζόμενου, του ορισμένου χρόνου και της «ομηρίας». Μαζί και με τον Συνασπισμό ψήφισαν το 2001 την σχετική τροπολογία στο Σύνταγμα, που απαγορεύει τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων. Όλοι χειροκρότησαν το νόμο Ραγκούση, που στις 28-12-2009 έβαλε ταφόπλακα στη μονιμοποίηση των συμβασιούχων.
Οι συνδικαλιστές τους σε όλα τα όργανα (ΑΔΕΔΥ, ΠΟΕ ΟΤΑ κ.α.) προσπαθούν να κρύψουν την πολιτική τους ταύτιση και προκειμένου να παρουσιάσουν ένα αγωνιστικό προφίλ, δηλώνουν «υπερασπιστές» των συμβασιούχων και προκηρύσσουν 24ωρες απεργίες.
Πιστεύουν ότι οι εργαζόμενοι ξεχνούν εύκολα ότι μέχρι πριν λίγο καιρό τους «κορόιδευαν» και εξωραΐζοντας την Ευρωπαϊκή Ένωση πρόβαλαν σαν λύση την υιοθέτηση της κοινοτικής οδηγίας 70/1999, οδηγίας που ούτε προβλέπει, ούτε επιβάλλει τη μετατροπή των συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε αορίστου.
Νομίζουν ότι η συμφωνία τους με το νόμο Ραγκούση και η αποδοχή της ανακύκλωσης της ανεργίας μπορεί να κρυφτεί πίσω από τα κούφια λόγια τους για «αξιοκρατία» και «κοινωνική δικαιοσύνη». Θεωρούν ότι αποτελεί «κοινωνική αδικία» η παραμονή στην δουλειά των ίδιων συμβασιούχων κρύβοντας ότι ποτέ και πουθενά η «κοινωνική δικαιοσύνη» δεν απονέμεται με την ανεργία.
Θεωρούν ότι το ζήτημα της σταθερής και μόνιμης δουλειάς αφορά μόνο τους συμβασιούχους και προκηρύσσουν 24ωρες απεργίες μόνο για αυτούς, αντί να πάρουν αποφάσεις να παλέψουν ενωτικά όλοι μαζί οι εργαζόμενοι, μόνιμοι και συμβασιούχοι.
Εξακολουθούν να μιλούν για μετατροπή σε αορίστου χρόνου, μόνο των συμβάσεων, που καλύπτουν πάγιες & διαρκείς ανάγκες, αποδεικνύοντας έτσι ότι η σταθερή και μόνιμη δουλειά, δεν αποτελεί δικαίωμα όλων των εργαζομένων.
Προσανατολίζουν τους εργαζόμενους στα δικαστήρια, κρύβοντας ότι το ζήτημα των σχέσεων εργασίας, της σταθερής δουλειάς είναι πρώτιστα πολιτικό ζήτημα, που εκφράζει τις ταξικές επιλογές της κάθε κυβέρνησης. Οι όποιες θετικές αποφάσεις των δικαστηρίων βγαίνουν, λύνουν μόνο προσωρινά το ζήτημα της παραμονής στη δουλειά και αξιοποιούνται σαν κράχτης για αύξηση της πελατείας δικηγορικών γραφείων.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Είναι ανάγκη να δυναμώσει η πάλη μας για το δικαίωμα στη δουλειά, με πλήρη δικαιώματα. Αποφασιστικό χτύπημα στην πολιτική της ομηρίας και των ελαστικών μορφών εργασίας μπορεί να δώσει η συντονισμένη πάλη όλων των συμβασιούχων, όλων των επιτροπών αγώνα, όλων των εργαζομένων. Αυτή μπορεί να δημιουργήσει προϋποθέσεις κλιμάκωσης του αγώνα, προϋποθέσεις ουσιαστικής πίεσης και ανατροπής αυτής της πολιτικής.
Αγωνιζόμαστε για:
ü Να καταργηθούν όλες οι ελαστικές μορφές εργασίας.
ü Να μη γίνει καμιά απόλυση. Μονιμοποίηση για όλους χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
ü Να καταργηθούν όλοι οι αντεργατικοί – αντιασφαλιστικοί νόμοι.
Όλοι στην κινητοποίηση την Πέμπτη 14 Απρίλη, στον Άρειο Πάγο.
Όλοι στην προσυγκέντρωση στις 8.00 π.μ. στον σταθμό του μετρό «Αμπελόκηποι»
