ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Στο ίδιο έργο θεατές, παρακολουθούμε μία ακόμη κυβέρνηση να φορτώνει στους εργαζόμενους τις συνέπειες μίας καπιταλιστικής κρίσης, που εκδηλώνεται με ένταση. Στην ίδια ρότα και οι Δημοτικές Αρχές, που υλοποιούν την κυβερνητική πολιτική, ζητώντας μας να σφίξουμε το ζωνάρι και χτυπώντας για αρχή τα δικαιώματα των πιο ευάλωτων συναδέλφων. Μόνο τυχαίες δεν είναι οι απολύσεις, ακόμα και εγκύων γυναικών, με προγράμματα ΕΣΠΑ, στο όνομα της έλλειψης χρημάτων.
Την ίδια στιγμή τον Οκτώβρη έχουμε μπροστά μας την προσπάθεια της κυβέρνησης να πετσοκόψει το επίδομα ανθυγιεινής εργασίας, ενώ με το πόρισμα της επιτροπής Πισαρίδη ανοίγει ο δρόμος για ευρύτερες αντεργατικές ανατροπές στην υγεία και την ασφάλιση μας. Η υλοποίηση των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου από τις δημοτικές αρχές ήδη οδηγεί σε ανατροπές των δικαιωμάτων μας σε ωράρια και συνθήκες εργασίας. H κυβέρνηση έχει προαναγγείλει να φέρει μέχρι το τέλος του 2020 νέο νόμο που αφορά μεταρρυθμίσεις στην Τοπική Διοίκηση. Όσον αφορά το μόνιμο προσωπικό, οι κατευθύνσεις της κυβέρνησης ακολουθούν στενά τους στόχους του μεσοπρόθεσμου, με αποτέλεσμα σε μια σειρά από υπηρεσίες το πρόβλημα των ελλείψεων μόνιμου προσωπικού να μεγεθύνεται και να γίνεται αφορμή για ιδιωτικοποιήσεις. Εκτός της καθαριότητας, οι ιδιωτικοποιήσεις αφορούν τον τομέα του πρασίνου και το επόμενο διάστημα θα έρθουν οι τεχνικές και πολεοδομικές υπηρεσίες, με εκχώρηση του έργου και των εργαζομένων σε αυτές σε φορείς όπως η ΕΕΤΑΑ και οι νέοι Αναπτυξιακοί Οργανισμοί. Την ίδια στιγμή διευρύνεται καθημερινά η ανταποδοτικότητα, η λειτουργία δηλαδή των δήμων ως επιχειρήσεις, με όσα ωραία λόγια και αν αυτή ντύνεται (οικονομική αυτοτέλεια). Με τους αναπτυξιακούς οργανισμούς κυβέρνηση και δημοτικές αρχές ετοιμάζονται να κάνουν άλματα στην επιχειρηματική λειτουργία των δήμων, ιδιωτικοποιώντας ολόκληρες δημοτικές υπηρεσίες.
Μπορεί η κυβέρνηση με κάθε τρόπο να επιχειρεί να φορτώσει τις ευθύνες στους εργαζόμενους, είτε με τα περί ατομικής ευθύνης, είτε με την επίκληση της “εθνικής ομοψυχίας” αλλά η πραγματικότητα του βιώνουμε μας δείχνει άλλα.
Την ώρα που ο λαός με την υπεύθυνη στάση του έδωσε χρόνο στη κυβέρνηση να ενισχύσει το δημόσιο σύστημα υγείας, αυτή δεν έκανε τίποτα. Το ίδιο και με τα μέσα μαζικής μεταφοράς, τα σχολεία και τους παιδικούς σταθμούς. Τώρα αδίστακτη φορτώνει τις ευθύνες στους γιατρούς και τα παιδιά μας που αγωνίζονται για υγεία και μόρφωση.
Η κυβέρνηση μπορεί να λέει ότι όλοι μαζί θα ξεπεράσουμε τη κρίση, αλλά επιδοτεί με 72 δις ευρώ τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, την ώρα που σε μας στέλνει το λογαριασμό. Στους δήμους αυτή η πολιτική εκδηλώνεται με τις ιδιωτικοποιήσεις που διοχετεύουν ζεστό χρήμα στους μεγαλοεργολάβους, με το λογαριασμό να τον πληρώνουν οι δημότες και οι εργαζόμενοι.
Ακόμα και το ενδεχόμενο πολεμικής σύγκρουσης αξιοποιήθηκε για να προχωρήσουν τα σχέδια για συνεκμετάλλευση, κόντρα στα συμφέροντα των λαών στην περιοχή. Και στο πόλεμο όπως και στην ειρήνη, κάποιοι κερδίζουν και κάποιοι χάνουν, κάποιοι θησαυρίζουν παράγοντας μηχανές για να δίνουμε το αίμα μας εμείς, για τις νέες μεγάλες επιχειρηματικές τους διευθετήσεις. Μια πρώτη γεύση την πήραμε με την αγορά των 16 πολεμικών αεροσκαφών με κόστος αντίστοιχο χιλιάδων νοσοκομείων και σχολείων.
Για να εφαρμόσουν αυτές τις πολιτικές οι κυβερνήσεις αξιοποιούν όχι μόνο τη προπαγάνδα, αλλά και τη καταστολή. Νόμοι ενάντια στο δικαίωμα στην απεργία, στις διαδηλώσεις, στη συνδικαλιστική δράση είναι στην ημερήσια διάταξη. Ήδη ετοιμάζουν νέο, πιο αντιδραστικό, συνδικαλιστικό νόμο.
Απέναντι σε αυτή τη ταξική πολιτική και την αποφασιστικότητα των δημοτικών αρχών να την υλοποιήσουν, οι εργαζόμενοι στους δήμους δείξαμε ήδη τα δόντια μας με τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις μέσα στο καλοκαίρι απέναντι στις απολύσεις και με τη διεκδίκηση όλων απαραίτητων των μέσων προστασίας για την υγεία και την ασφάλεια μας σε συνθήκες πανδημίας.
Ενώνουμε τη φωνή μας με
τους εργαζόμενους απ΄ όλους τους κλάδους, τους γιατρούς, τους
εκπαιδευτικούς, τους εργαζόμενους στην βιομηχανία και τον επισιτισμό, όλους
όσους διεκδικούν αγωνιστικά να μην πληρώσουμε ξανά εμείς τη κρίση, ζωή και
εργασία με δικαιώματα, μέτρα προστασίας της υγείας των εργαζομένων τώρα, κόντρα
στις πολιτικές τις Ευρωπαϊκής Ένωσης, της κυβέρνησης και των Δημοτικών Αρχών,
κόντα στη βαρβαρότητα ενός συστήματος
που βάζει τα κέρδη των λίγων πάνω από τις ζωές των πολλών.
Η
ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟΥ
